The Plane Of Possibility

در نمایشگاه پیش رو، همان‌طور که فرخی می‌گوید با “صحنه وقوع اختیارات نگاه” مواجه هستیم. صحنه‌ای که از سطح، پرسپکتیو و رنگ به ‌بهترین شکل برای یافتن سؤال خود استفاده می‌کند. تمام دغدغه پریا فرخی “نگاه کردن است”. نگاهی که به تعداد آدم‌ها راه برای دیده ‌شدن و درک کردن دارد. در این مسیر تمام ویژگی و تاریخ هنر ایران می‌تواند همانند اسبی تیزپا ما را یاری کند و به درک ما سرعت بخشد. اما این نکته را هم باید در نظر داشت که سرعت می‌تواند از نبوغ و شخصی‌سازی برداشت و حتی از فکرکردن، جلوگیری کند. بنابراین بهتر است نگاه خود را کمی رام کرده و به‌آرامی آن را بر سطوح نقش بسته‌شده در آثار نمایشگاه دشت امکان حرکت دهیم.

نویسنده : شیدا بردبار