City as a Cemetery

مجموعه آثار نمایش “شهر به مثابه قبرستان” روایتی است از گسست ارتباطی بین نسلی جامعه حال حاضر ایران، که در ارزش‌گذاری‌های جامعه شکست خورده؛ متر و معیار معینی برای اخلاقیات ندارد و سردرگم در هجویات شهر محو شده‌‌است. روندی رو به زوال، سقوط و انحطاط به سمت نهلیسیم اجتماعی که اقشار جامعه را در خود حل می‌کند.

آثار “شهر به مثابه قبرستان” آینه‌ای است از حضور افراد در شهر، مردگانی متحرک که زندگی می‌کنند، تَن خود را مانند یک وزنه آهنین حمل می‌کنند و همیشه در حرکت‌اند. شهر در مقام یک جامعه سیستماتیک فاقد ارزش؛ که زندگی در آن فرسایش مکرر است؛ تکرار هر روزه لحظه‌ها، بیدار شدن، از رخت‌خواب بیرون جهیدن، دویدن به دنبال اتوبوس، تاکسی، هجوم عده‌ای عظیم به سمت واگن قطار، جا‌زدن‌ها، سقلمه خوردن‌ها، تنه خوردن‌ها و … (آزار دادن و آزار دیدن). سکانس‌های تکراری زندگی درون شهر. آیا شهر در زنده نبودن آدم‌هایش بی‌تأثیر است؟ ما مرده‌ایم چون شهر قبرستان است یا چون ما مرده‌ایم شهر به قبرستان تبدیل شده؟ مردمانی دچار انحطاط که مرده‌اند، گویی هرگز زندگی نکرده‌اند. نمایش “شهر به مثابه قبرستان”، رویکردی است انتقادی از بی‌ثباتی عقیده و سردرگمی نسل‌ها. چه چیزی ارزش است؟ برای چه باید زندگی کنیم؟ و پس از این چه چیزی برای ما باقی می‌ماند؟