حامد جعفری
درباره هنرمند
شهر شیراز در سال ۱۳۶۵ میزبان شروع زیست فردی بود که سال‌ها بعد به ضیافت رنگ و تصویر همان شخص دعوت شد. سوژه منظره شهری تا قبل از قرنطینه سراری که ویروس کرونا مسببش بود، در ذهن جعفری مدفون و ساکن مانده بوده است؛ اما دوری از شهر، چراغ تقاضای دَرک را بار دیگر برایش روشن ساخت. تصاویر زیستن در پناه میزبان، یکی پس از دیگری خود را در انزوای هنرمند جا داد؛ با این تفاوت که پیش‌ازاین جعفری احساساتش را در مقابل فیگورها و پرتره‌هایی با مدل زنده قرار می‌داد؛ اما این بار مدنیت جامانده در پس ذهنش قدم بر بوم گذاشته است. حامد جعفری دانش‌آموخته رشته گرافیک در مقطع کاردانی و رشته نقاشی در مقطع کارشناسی است؛ و درزمینهٔ مجسمه‌سازی، آهنگ‌سازی کلاسیک و پژوهش حوضه نقد و فلسفه و تاریخ هنر فعالیت مداوم و پویا دارد. آثار نویسندگانی چون داستایوفسکی، فلوبر، کازانتزاکیس، هدایت، موپاسان، سلین و کافکا بیشترین تأثیر را بر تفکر او داشته است و به نظر خود هنرمند، مجموعه پیش رو، تجربه‌ای ست حاصل پانزده سال تمرین که خود را در شرایط سخت اجتماعی بروز داده است.
