Handle With Care/971-26
نمایشگاه حاضر: با احتیاط حمل شود ۹۷۱-۲۶
“عکس تناقضی است میان تصنع و تلاشی است معیوب برای القا معنی و مفهوم.” عظیمیان هنرمندی است که در عصر تکثیر مکانیکی متولد شده، عصری که عکس در آن، مبهم داستان می‌گوید، بی‌رحمانه فراموش می‌شود و حتی دیگر ارزشی در یادآوری خاطرات ندارد. در نمایشگاه حاضر، هنرمند به همان شیوه‌‌ی همیشگی خود عکس‌ها را مختل می‌کند، کناره هم می‌نشاند و با استفاده از قلموی خود بافت غنی نقاشی را به آن می‌افزاید و ماهیت گذرای عکس را به ماندگاری و اُبژه‌ای برای تأمل تبدیل می‌کند. به نمایش گذاشتن تقابل میان این دو فضا، آن چیزی است که عظیمیان را به سوی خلق مجموعه “با احتیاط حمل شود۹۷۱-۲۶” سوق می‌دهد. آنچه که نه تنها از اسم این مجموعه، بلکه از آثاری که در کنار بافت سخت چوبین قرار می‌گیرد، مشخص است؛ گویای تفکر هنرمند درباره عکس و شخصی‌گویی منحصر به فرد رضا عظیمیان است. او با بیان شخصی خود به گونه‌های مختلف و با استفاده از ویژگی‌های آزادانه خلق در نقاشی به دنبال واقعیت پشت این داستان‌سرایی به گفته‌‌ی خود “دروغین” است و این روش را تنها راه برای رسیدن به حقیقت می‌داند.
در این مجموعه، گاه مخاطب با جمله‌ای چاپ شده بر روی چوب و جای‌گذاری شده میان فضایی پر از فرم، مواجه می‌شود که یادآور می شود باید احتیاط کرد. اما در برابر چه چیزی باید احتیاط کرد؟ واقعیتی نمادین که با استفاده از ویژگی داستان‌سرایی عکس‌ها در حال شکل‌گیری است؟ نگاهی که می‌تواند سرسری و بدون لحظه‌ای تعمق باشد یا آن تصویری که هر روز بدون هیچ آگاهی در پس تفکرات ما، به سرعت در حال شکل‌گیری است؟ در چه موردی باید احتیاط کرد؟
به نظر نگارنده، نقطه قوت آثار عظیمیان ایجاد همین سؤال‌ها است. سؤالاتی اساسی که با استفاده‌ی درست از عکس، نقاشی و کلمات در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد. هنرمند یکی از این فضاها را تصنعی و دیگری را واقعی می خواند. یکی سیل عظیمی از احساسات را به سرعت برمی‌انگیزد و سپس خاموش می‌شود، اما دیگری بی هیچ تلاشی فضایی زنده و پایدار را به ارمغان می‌آورد. اما حقیقت امر اینجاست که هم نشینی این دو فضا با تأثیرگذاری بصری متفاوت، فضایی یک پارچه را شکل می‌دهد که مأمنی است برای لحظه‌ای ایستادن و تفکر در میان انبوه عظیمی از مفاهیم که در عصر تولید و تکثیر مکانیکی به سرعت سپری می‌شوند.
نویسنده : شیدا بردبار